چرا مسولان برای رسیدن به پست ومقامی اینقدر فراموشکار می شوند و راحت دروغ می گویند و مردم را هالوفرض می کنند  .من نگفتم و من نکردم و قول ندادم و موفق بودم و غیره برایمان نان نمی شود .مردم به نون شب محتاجند دنبال یک لقمه نون حلالند . این حرفها از قبلی ها و فعلیها و بعدیها دردی را دوا نمی کند . همه اش  حرف است حرف زدن خرجی ندارد . عمل کو؟بیکاری یک درد است معضل است شرمندگی برای فرد و خانواده و بیکار است . تا کی باید تحصیلکرده بدون امکانات و سرمایه منتظر اقدام عملی مسوول باشد . حرف از تشویق به تشکیل خانواده وازدواج می زنند درصورتی که یک جوان بیکار درماه محتاج 50 تومان پول توجیبی است . ازمردم خجالت نمی کشند به خاطر خدا اینقدردروغ تحویل مردم ندهید و ازخدابترسید. جوان من کار می خواهد من نوعی برای اداره زندگی احتیاج به درآمد دارم . کاری به تورم و بالا و پایین آن ندارم .کاری به مهار این وآن ندارم عملا می خواهم ببینم کاری شده زندگی ام تغییر کرده است؟ .قبلا سالی یک بار گوشت و 4بار مرغ و هفته ای یک بار شیر می خریدم امروز به قولی تحریم کم شده و تورم پایین آمده توان خرید همان مقدارکم راهم ندارم باید شرمنده خانواده بشم.حرفها امارها گزارشها سودی به حال ما ندارد . باید بسوزیم وبسازیم والسلام